Zeer persoonlijk en soms schokkend filmisch afscheid dat filmmaker Cyrus Frisch maakte van en voor zijn vriend, mentor en leermeester Hans Saaltink. Saaltink, cinefiel, filmcriticus, festivalprogrammeur en distributieadviseur, stierf aan een hartaanval op zijn achtenzestigste verjaardag en Frisch was als buurman in de buurt op het meest intieme moment van zijn leven: zijn dood. De filmmaker liet de camera lopen, wat een brutale vorm van cinema verité opleverde, die uiteraard niet iedereen kon waarderen.
Festivals: IFFR Rotterdam 1997; Palm Beach Film Festival, USA 1997; Sydney Film Festival, Australië 1997; Figuera Da Foz Filmfestival, Portugal 1997; International Film Festival Utrecht 1997; Taboe Film Festival Kriterion Amsterdam 1997; Days of Dutch Cinema in Kiev, Oekraïne 1998